Prof.Dr. Kadir ÖZKÖSE, tasavvufa yönelik eleştiriler ve cevaplar konulu konuşmasında şu görüşleri dile getirdi:

Tasavvuf ihsan ilmidir. Tasavvufa eleştiride bulunanlar bile mutasavvıflara hakkını verirler. Tasavvufun kaynağı meselsi önemlidir. Sufilere göre bu kaynak, Kur’an ve Hadistir, Ashab-ı Suffadır.İslam yegane İslamdır. Hiçbir İslami tarikat yegane İslam değildir. Kur’an a ve sünnete uygun olmayan bâtinî yorum batıldır.

 

Sufiler bilgiyi asıl kaynağından almak isterler. Aklı yok saymazlar ama yeterli de görmezler. Akılla beraber aşkla devam ederler. Ancak aşkta yetmeyebilir. “Hiç” mertebesine erişilmelidir. Yani “Allah best, baki heves” mertebesi. 

Derviş dert adamıdır, pısırık olmaz. En büyük dert Allah’a yar olmaktır.Önce fıkıh öğrenip sonra Sûfi olunmalı. Önce Sûfi olup sonra fıkıh öğrenmeye kalkılmamalıdır. Bir lokma, bir hırka vardır, ama bu üretmenin değil tüketmenin sınırıdır.Rabıta dini bir rükûn değildir, bir eğitim metodudur. Sevgi, iyi hal transferidir. Kadına, şeyhinin şekli rabıta olmaz. Belki rabıtaya başlarken olabilir ama sonra maneviyatını düşünmelidir.

Keramet iki türlüdür, Kevni ve Manevi olmak üzere. Kevni keramet önemli değildir (suda yürümek, ateşin yakmaması gibi) ve söylenmez. Önemli olan Manevi keramettir. Bu da dinin bir hükmünü yaşatmaktır.Bir arifin sözü dervişin durumunu şöyle açıklar. Dünyada elleri buz tutan bir garip olmadıkça arifin gönlü ısınmaz.